อ่านหนังสือเล่มนี้เเล้ว บางครั้งเราไม่จำเป็นต้องเเคร์คนอื่นมากนัก
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
คนเราก็ต้องใช้ชีวิตเกี่ยวพันกับคนรอบข้างทั้งนั้น
ที่ทำงาน
คุณก็ต้องเจอเพื่อนร่วมงานหรือเจ้านาย
ที่โรงเรียน
คุณก็ต้องเจอเพื่อนร่วมชั้นเรียน
หรือถ้าคุณเป็นแม่บ้าน ก็ต้องเจอแม่สามีหรือเพื่อนบ้านบ้าง
“
ฉันต้องทำแบบนี้ต่อหน้าเขา ”
“ เราต้องไม่ทำให้เขาเกลียดหรือมองเราไม่ดี
”
คนไม่น้อยพอพะวงกับเรื่องพวกนี้มากเกินไปจะเริ่มรู้สึกเหนื่อย
เมื่อรู้ตัวอีกทีก็ได้แต่ถอนหายใจและบ่นกับตัวเองว่า
“ เฮ้ย…อยากมีเวลาอยู่กับตัวเองให้มากกว่านี้ ”
“ จะดีแค่ไหนนะ
ถ้าได้ใช้ชีวิตตามใจชอบโดยไม่ต้องมานั่งแคร์ใคร ”
ในใจหลายคนคงจะคิดแบบนี้กัน
แต่ก็ไม่มีใครอยากถูกคนรอบข้างมองว่า “ ยายนี่ไม่สนใจใคร ”
หรือ “ หมอนี่ไม่แคร์คนอื่น ” สุดท้ายจึงกลายเป็นว่ายอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เข้ากับคนรอบข้าง ยอมพูดจาในแบบที่ไม่ใช่ตัวเองและสั่งสม
“ ความอัดอั้นตันใจเอาไว้เรื่อยๆ
”
การลดความอัดอั้นตันใจ
ทำให้รับรู้ถึง หัวใจที่เป็นอิสระ
และเป็นตัวของตัวเองโดยการใช้ชีวิตที่ไม่ต้องแคร์สายตาคนอื่นมากจนเกินไป
ผู้เขียน Yoshihiko
Morotomi
ผู้แปล ธนัญ พลแสน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น